Τα φόντα μας

Άνθισαν και τα γιασεμιά μου!

************(Πολλά αστεράκια)

Υστερόγραφο και αλλαγή φόντου, στις 21 Ιούλη 2019

Μετά τον Προφήτη Ηλία
Μετά την Αγία Μαρίνα...

Η ζωή τρέχει, να είμαστε ΚΑΛΑ, "λεπτομέρειες" τον χειμώνα που θα έχω και χρόνο και ίντερνετ.
Μετά τα γιασεμιά, άνθισαν νυχτολούλουδα, ορτανσίες, γαρδένιες, κι άλλα τριαντάφυλλα, κοντεύουν και τα αγριοκυκλάμινα, όπου νά 'ναι...

Άπειρες φωτογραφίες και Στιγμές Ζωής, εννοείται!
Εύχομαι για ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, να είναι ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τα γενέθλιά σου...

***

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τα γενεθλια σου...

Και τραγουδώ σε σένα, απ' την καρδιά μου!

Κι ήσουνα ακόμα, Ζωντανή, μάννα!

... Μόνο αυτό θα "κρατήσω" απ' Την Μάννα μου και το πήρα από Εκεί:

***

Τα χαρτιά λένε...

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 2009

Α, ρε μάννα, Αθάνατη!

Δεκαοχτώ χρόνια μετά, έπρεπε να αποδείξω πάλι, πως δεν είσαι Εδώ! Και τα χαρτιά και η γραφειοκρατία 

και τα ανθρώπινα λάθη να επιμένουν: πως είσαι!

Μ' άρεσε!...
Αντί να νευριάσω, χαμογελούσα.
Α, ρε μάννα!
Τι σαν μου έδωσε μια ευγενέστατη κυρία στο τέλος πέντε αντίγραφα της ληξιαρχικής πράξης θανάτου;
Ούτε που τα κοίταξα.
Εγώ ξέρω πως είσαι: Εδώ!
Άλλοι μπερδεύτηκαν...
Αυτοί που χάνονται στα χαρτιά.
Άλλωστε, επίσημο χαρτί ήταν και το προηγούμενο που διαβεβαίωνε πως:
"... η Αφροδίτη Σταματίου ή Δεσπότη Δεν απεβίωσε..."

Έχω στα χέρια μου δυο χαρτιά σφραγισμένα. Το ένα λέει: "ΟΧΙ!", τα πέντε λένε: "Ναι"!

Αν φωτοτυπήσω το πρώτο 100 φορές, νικήσαμε ΜΑΝΝΑ!

Είναι η δεύτερη φορά.
Την πρώτη... στο χωριό... φαινόσουνα ακόμα... "ζωντανή"!
Μετά το χαρτί... σε "διαγράψανε...", λέει.
Βαριά η λέξη.

Τώρα: Λάθος. Σωρεία λαθών. "Άμα ξεκινήσει κάτι στραβά..." είπε η γλυκύτατη κυρία.

Μ' άρεσε αυτό το παίδεμα.

Αν υπάρξει και τρίτη, τότε θα τους δώσω τα βιβλία σου! "Ήδη τους είπα πως έχεις αλλάξει 

τόπο κατοικίας, όπως και το όνομά σου εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια. Τώρα σε λένε: 

"Μάννα με δυο ν" κι αν δεν θέλουν να ξαναεκτεθούν οι Υπηρεσίες... 

ας φροντίσουν να ενημερώσουν εγκαίρως τα χαρτιά τους...

***

Υγ. Κι είναι ΑΚΟΜΑ, ζωντανή, για μένα...! (Κι όχι, μόνο!)

Στιγμές της Άλλης Μάνας, της Ελένης

Μία από Εκεί:

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο Βόλου 5

Η παρακολούθηση της πεθεράς μου………………………….
12:59
Παιδιά κρυώνω, θα έλεγα τώρα στα παιδιά. Κάνει ψύχρα, βρέχει, νυστάζω και πεινάω λιγάκι… μα «μπρος τα κάλη, τι είναι ο πόνος;» Μπρος σ’ αυτή την ευκαιρία, ένα τεράστιο μπαλκόνι κι εγώ απλωμένη με τα συμπράγκαλα μου, ούτε στο σπίτι μου! Που θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία; Έχω τόσα να γράψω. Οι διορθώσεις μάλλον, αναβάλλονται.
«Σ’ ευχαριστώ κυρία Γιασεμή που με λυπήθηκες και μ’ άφησες να ανάψω το φως στο μπαλκόνι. Δεν έβλεπα την τύφλα μου. Καμάκωνα τα γράμματα κι όταν τα έβλεπα στην οθόνη, έλεγαν άλλα αντί άλλων. Τώρα φτουράει. Μία λέξη έγραφα, δυο έσβηνα. Μια μπρος και δυο πίσω. Τράβηξα το μισό παντζούρι και δεν σε ενοχλεί στα μάτια.
Εγώ απ’ τη τζαμαρία παρακολουθώ την πεθερά μου. Έχω γίνει ο big brother της. Ο μεγάλος αδελφός. Μόλις δω πως κουνιέται, τρέχω.
«Πολύ ζέστα απόψε», μου λέει και τραβάει την κουβέρτα μέχρι το κεφάλι. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Άντε ρε γιαγιά, την φάγαμε την νύχτα. Πήγε μία και είκοσι.

***

***
Μία από ΕΚΕΙ:

***

Ευχαριστώ από καρδιάς την εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, που αν και το κείμενο το έδωσα τελευταία στιγμή, το δημοσίευσε σήμερα, στη γιορτή της Μητέρας!

Η Άλλη Μάνα, η Ελένη

Γιορτή της «μητέρας», λέει.
Ωραία λέξη, αν και ποτέ δεν την χρησιμοποίησα.
Την βρίσκω ψυχρή. Μου θυμίζει φράχτη.
«Μαμά» την έλεγα όσο ζούσε.
«Μάνα» την είπα όταν Έφυγε.
«Μάννα με δύο ν» την αποκάλεσα, όταν διαλαλούσα στα βιβλία μου την απουσία της.
«Μαμά» έλεγα και την πεθερά μου.
Κουφό μου φαίνονταν.
Ειδικά μετά τη Φυγή της μάννας, δύσκολα μου έβγαινε.
Δεν ήθελα να πάρει καμία τη θέση της.
Έτσι την αποκαλούσα πιο συχνά «γιαγιά».
Μου ήταν πιο εύκολο.
Έβγαινε όμως αυθόρμητα και το μαμά, όταν η νύφη κοιμόταν…
Στις αρχές του μήνα η άλλη μαμά, αρώστησε.
Το «γιαγιά» εξαφανίστηκε ως δια μαγείας.
Πριν λίγες μέρες η μαμά ψυχοραγούσε.
Ήμουν δίπλα της. Και «μάνα» την είπα και «μανουλίτσα μου» της φώναξα: «Μην φύγεις!»
«Ευχαριστώ για όλα!» μου είπε Εκείνη και Έφυγε!
Έτσι ξαφνικά! Κανείς μας δεν το κατάλαβε. Ούτε Εκείνη! Η κίρρωση του ήπατος είναι ύπουλη αρρώστια. Δεν προειδοποιεί. Το μάθαμε στο τέλος.
«Να δώσεις χαιρετίσματα στη μάννα!» της είπα. «Και να την προσέχεις!»
«Ναι!» μου είπε με νοήματα η Άλλη Μάνα!
Η μάνα του άντρα μου που έγινε και δική μου.
«Να την αγαπάς, γιατί αυτή θα πάρει τη θέση μου τώρα που θα φύγω!» μου είχε πει η δική μου μάννα, τότε, πριν Φύγει.
Η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε τόσο πολύ ν’ αγαπηθούμε με την Άλλη μαμά, όπως αγαπηθήκαμε τώρα, στις τελευταίες της στιγμές.
Ξέρω ποιος φταίει.
Μας εμπόδιζε η απόσταση της νύφης και πεθεράς.
Μας εμπόδιζε η διεκδίκηση για την αγάπη ενός άντρα.
Κι όμως. Κι οι δυο κλαίγαμε αγκαλιασμένες. Εκείνη που θα τον άφηνε μόνο του κι εγώ για το ανεπανόρθωτο πλήγμα που θα δεχόταν ο άντρας μου. Ήξερα και ξέρω πως εγώ δεν «φτάνω» για να κλείσω αυτή την πληγή.
Ο άντρας μου, που είναι ο γιος της. Ο λεβέντης της, το παλικάρι της. Που της τον πήρα χωρίς να θέλει, πριν πολλά πολλά χρόνια. Που δεν με ήθελε για νύφη. Καμία δεν θα ήθελε, νομίζω. Τον ήθελε δικό της. Γι’ αυτό οι μάνες κάποια στιγμή λέγονται πεθερές. Γιατί τις εμποδίζει η αγάπη.
…Που μου έλεγε υπερήφανη κάποτε, πως «ο γιος της και η κόρη της ήταν οι πιο όμορφοι στην εκκλησία» κι εγώ ζήλευα! Ζήλευα τη μάνα που ξεχώριζε τα παιδιά της!
Τόσο κακιά νύφη! Έκρινε κι ας ήξερε πως κι εκείνη τα δικά της παιδιά θα έβλεπε πιο όμορφα, ανάμεσα σε χιλιάδες! Έκρινε κι ας ήξερε πως κι εκείνη θα γίνει πεθερά και εύκολα θα κρίνει…
«Εμένα μ’ αγαπάς;» την ρώτησα όταν ζητούσε τα παιδιά της.
«Σ’ αγαπάω!» μου είπε κι αγκαλιασμένες κλαίγαμε κι οι δυο. Κλαίγαμε για τις αληθινές στιγμές που χάσαμε.
Κλαίγαμε σαν πληγωμένα σπουργίτια.
Ένα κλάμα βουβής συγχώρεσης.
«Μη φεύγεις!» μου έλεγε, όταν έπρεπε να ξεκουραστώ και μου τραβούσε το χέρι να μείνω.
Και έμενα. Περισσότερο απ’ ότι μπορούσα.
«Κι εσύ μη φεύγεις» της έλεγα, αλλά Εκείνη Έφυγε.
«Κουράστηκα» μου είπε. «Να είστε αγαπημένοι!»
Είμαστε μάνα! Είμαστε!
«Καλό σου ταξίδι!»

…Η γιορτή της μητέρας. Δυο μάννες ανταμώσανε στον ουρανό και γιορτάζουν, μαζί με όλες τις άλλες μανάδες που ζουν και τα τυχερά παιδιά τους έχουν κοντά τους και θα τις χαρίσουν λουλούδια, φιλιά, αγκαλιές και αγάπη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και να τις χαίρονται!
Τις Άλλες Μάνες, τις πεθερές, ας προλάβουν να τις αγαπήσουν πιο νωρίς… για να μην έχουν κενά… όπως εγώ.

Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου

***

Και μία για το 2019, που ... σιγώ.
Πάντα η σιωπή τα "λέει" καλύτερα.

Γενέθλια... Και τότε μόνη και τώρα μόνη

Κλείσαμε δυσκόλως τα δεκατρία (ΔΕΣ ΕΚΕΙ), πάμε γερά, έστω και μόνη, για δεκατέσσερα!

Μουσικούλα:

Και τότε μόνος και τώρα μόνος...
Στράτος Διονυσίου

Στίχοι - Μουσική: Τάκης Μουσαφίρης. Για ποιον, για ποιον να θυσιαστώ; Για ποιον, για ποιον να καταστραφώ; Για σένα που δεν μ' αγάπησες και σαν παιδί στην αγκαλιά σου δεν με κράτησες; Και τότε μόνος και τώρα μόνος, και τότε πόνος και τώρα πόνος. Για ποιον, για ποιον να θυσιαστώ; Για ποιον, για ποιον να καταστραφώ; Για σένα που σε νοιαζόμουνα κι ήσουν μακριά, όταν εγώ σε χρειαζόμουνα; Και τότε μόνος και τώρα μόνος, και τότε πόνος και τώρα πόνος

Ωστόσο, αγάπη κι αγάντα!

Μια σελίδα που αξίζει να την ακολουθήσετε, με ή χωρίς σημαιάκια αυτοπροβολής!

Είναι απ' τις φορές, που τα κουμπάκια πατιούνται μόνα τους.
Πριν τρεις μέρες, είχα ενημέρωση ότι είμαι κορυφαία θαυμάστρια της σελίδας, συγκινήθηκα μεν, αλλά δεν απάντησα και δεν κλίκαρα...
Δεν έχει νόημα η κορυφή του θαυμασμού, πόσο μάλλον η προβολή μου!
Απόψε πήγα να κάνω κόπυ την εντολή, χωρίς κλικ (ότι δέχομαι σημαιάκια), αλλά αυτομάτως με το κόπυ, έδειξε απάντηση:

***

Είστε ήδη κορυφαίος θαυμαστής

Πολύ ωραία! Το σήμα κορυφαίου θαυμαστή σας εμφανίζεται ήδη δημόσια. Οι κορυφαίοι θαυμαστές αλλάζουν κάθε εβδομάδα, οπότε παραμείνετε δραστήριοι στη Σελίδα για να διατηρήσετε το σήμα σας.

***

...Ξέρω ΚΑΛΑ, πως χειρίζονται κι άλλοι τα κουμπάκια μου...
Το καταλάβαν πια, κι όλοι οι άλλοι.

Ωστόσο, ΝΑΙ, Μ' αρέσει η σελίδα του DonnedOnNeDONNE, την ακολουθώ άλλωστε, πάρα πολλά χρόνια.
Ως προς τα σημαιάκια διαφωνώ, καθ' ότι, ελάχιστες φορές έκανα like, και μόνο μια φορά σχολίασα.
Του έχω "κλέψει" φωτογραφίες, βεβαίως, πολλάκις!
Κλέφτρας σημαιάκι, ναι, μου αξίζει, ίσως και "τιμωρία", γιατί δεν αναφέρω πάντα την πηγή.
Είναι ένα πρόβλημα στις λήψεις μου, που δεν κρατάει πηγές, κι όταν αναρτώ, δεν είναι εύκολο να ανατρέξω ή να θυμάμαι, κι έτσι, αδικώ, χωρίς επιζήμιες προθέσεις, εύχομαι!
Περίπου αυτά θα έγραφα, αν προλάβαινα να κάνω κόπυ την προειδοποίηση, εξηγώντας γιατί δεν δέχομαι, με όση ευγένεια με κατέχει.

...Τώρα, είμαι ήδη, λέει κορυφαίος θαυμαστής!
Τιμή μου, DonnedOnNeDONNE, κι όσο για το "σήμα", δεν το ενέκρινα εγώ.
Δεν το χρειάζομαι, ούτε εσύ, νομίζω!
Δε στεναχωριέμαστε, θα εξαφανιστεί, έτσι κι αλλιώς, ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
Έτσι, πάντα με ποιότητα και Καλλιτεχνία!

Επί τη ευκαιρία, να σου ξανακλέψω ότι πιο πρόσφατο!
Να δω, τι θα πετύχω!

Επέλεξα αρκετές φωτογραφίες, μα η αξία της σελίδας, δεν στηρίζεται μόνο εκεί, αλλά στο "δέσιμο" των κειμένων με την εικόνα.
Αξίζει να την ακολουθήσετε, με ή χωρίς σημαιάκια αυτοπροβολής!

Υγ. Αν τύχει και το δεις, Φανταστικέ χαραχτήρα και Φίλε, σ' χώρα με, όπου δεν αναφέρω πηγή, σε ότι σου κλέβω!
Δεν θα είναι για πολύ άλλωστε! Σύντομα θα είμαι εκτός ίντερνετ, μα όσο κι αν αργώ, θα επιστρέφω γιατί τα κουσούρια, δεν κόβονται εύκολα!

Μα το δημοσιεύω γιατί είναι τόσο αληθινό !!!!

***

Andromachi Varsami

Χθες στις 9:08 π.μ. · 

Το διάβασα σε post μιας αγαπημένης φίλης....Της θύμιζε μια αγάπη ανιδιοτελή. .
Μα το δημοσιεύω γιατί είναι τόσο αληθινό !!!!

«Όσοι αγαπούν με όλη τους την καρδιά, διαγράφουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο

Όλοι ψάχνουμε να βρούμε την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο ενός συντρόφου. Αυτού του μοναδικού ανθρώπου που θα μας χαρίσει απλόχερα όλη τη ζεστασιά, τη φροντίδα, την ευτυχία και την προστασία που έχει να μας προσφέρει. Μπορεί όμως κανείς να περιγράψει με λόγια αυτή την αγάπη; Είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, η αγάπη βρίσκεται παντού γύρω μας και γίνεται εμφανής μόνο μέσα από πράξεις και συναισθήματα που προκαλεί.

Κάπου εκεί έξω υπάρχει μια μερίδα ξεχωριστών ανθρώπων που μπορούν και αγαπούν με όλη τους την καρδιά, δίνοντας έτσι νόημα και χρώμα στην ουσία της αληθινής αγάπης. Δεν μπορεί κανείς να μετρήσει την αγάπη που έχουν να δώσουν αυτοί οι άνθρωποι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι υπέρμετρη και ανιδιοτελής. Δε ζητούν ποτέ ανταλλάγματα, ούτε αναγνώριση για όσα προσφέρουν. Τα αισθήματα τους πηγάζουν απ’ τα βάθη της ψυχής τους και γι’ αυτό είναι αυθεντικά.

Έχουν παλμό τα συναισθήματα και δεν απαντώνται σε γκρίζες ζώνες. Τα πάντα στη ζωή τους βιώνονται στα άκρα. Από τ’ άσπρο στο μαύρο κι απ’ το μαύρο στο κόκκινο αφού το πάθος τους είναι αστείρευτο. Αγαπούν με όλο τους το είναι, αλλά διαγράφουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, πριν φτάσουν από το ένα σημείο στο άλλο έχουν εξαντλήσει όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, παλεύοντας με όση δύναμη διαθέτουν.

Έχουν καθαρή ψυχή και βοηθούν, εμπιστεύονται, δίνονται και αγαπάνε υπερβολικά. Γι’ αυτό και πληγώνονται πιο πολύ από τον καθένα. Τα μάτια τους λένε αλήθειες και οι κουβέντες τους είναι ξηγημένες. Έτσι, γνωρίζεις ότι το «ναι» και το «όχι» τους είναι απόλυτα και ξεκάθαρα.

Φλερτάρουν συχνά με τα όριά τους βάζοντας στην άκρη τυχόν εγωισμούς για χάρη όσων αγαπούν. Δεν παραιτούνται εύκολα και αναζητούν αφορμές για ν’ αντέξουν περισσότερο απέναντι στην όποια δυσκολία. Δίνουν μάχη προκειμένου να προστατέψουν ό,τι τους ενδιαφέρει και ξέρουν καλά ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Δεν ζητούν μια κάλπικη τελειότητα. Επιλέγουν να σ’ αγαπήσουν γι’ αυτό ακριβώς που είσαι.

Επιλέγουν να μην αγαπούν καθόλου αν δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν στα άκρα. Δεν αφήνουν ανόητες φοβίες να τους κρατούν πίσω και να τους αιχμαλωτίζουν σε κλουβιά. Αν και αρχικά μοιάζουν επιφυλακτικοί, στην πορεία ανοίγονται σαν σελίδες από βιβλίο. Όσο διαβάζεις, τόσο πιο κοντά στην πηγή της υπόθεσης θα φτάνεις. Δε διστάζουν να φανερώσουν τις αδυναμίες τους, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι μπορούν να μετατραπούν σε όπλο εναντίον τους στην περίπτωση που πέσουν στα λάθος χέρια.

Αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος που θα ξεπερνούσε τα όρια του και θα έκανε τα πάντα για σένα φτάσει στο σημείο να σε σιχαθεί, τότε σίγουρα έχεις μια πραγματική ήττα στο ενεργητικό σου. Παθιάζονται μ’ έναν τρόπο σχεδόν επιθετικό ή απομακρύνονται απόλυτα. Δεν ασπάζονται τη θεωρία του ν’ αγαπάς τους ανθρώπους λιγότερο από το άνευ όρων. Δεν είναι στη φύση τους κάτι τέτοιο.

Όταν αποφασίσουν να φύγουν, φεύγουν μια και καλή. Δε μένουν στη μέση τελειωμένων καταστάσεων και δεν προσπαθούν να αναγκάσουν κανέναν να τους θυμάται όταν πλέον δεν υπάρχουν πουθενά.

Ξέρεις, πονούν διπλά όταν φεύγουν. Και γι’ αυτόν που αφήνουν πίσω αλλά και γιατί αναγκάστηκαν να φύγουν. Γνωρίζουν όμως ότι έφυγαν δίνοντας τη μάχη τους και ξέρουν πότε ν’ αποδεχτούν την ήττα τους. Ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν. Είναι άσκοπο να επιμένουν όταν πρέπει να αποχωρήσουν προκειμένου να μπορέσουν να προχωρήσουν.

Τα έχουν βρει με τη μοναξιά τους και και δεν επιθυμούν να γεμίσουν τα κενά τους με ό,τι πιο φθηνό βρεθεί στο δρόμο τους. Τα συναισθήματα τους πρέπει να είναι αληθινά και πάνω απ’ όλα δυνατά. Δε φοβούνται την ισχύ τους. Επικαλούνται τη σιωπή και χωρίς να λένε πολλά αφήνουν τις πράξεις τους να μιλήσουν αντ’ αυτών.

Μπορούν να γίνουν ό,τι καλύτερο θα βρει κανείς στη ζωή του ή ό,τι χειρότερο αν αναγκαστούν να τον διαγράψουν. Ό,τι τους δώσεις θα εισπράξεις. Αν όμως τους δώσεις την αγάπη και το σεβασμό σου, θα την εισπράξεις πίσω στο δεκαπλάσιο. Δε θέλουν να καταλάβουν τα πάντα. Πολλές φορές απλά αποδέχονται όσα δεν κατανοούν. Αφήνουν την καχυποψία και τις άμυνες στην άκρη. Τα τείχη δεν τους ταιριάζουν.

Μην υποτιμάς τα συναισθήματά τους. Δεν μπορείς να γνωρίζεις καν πόσο θάρρος χρειάστηκαν για να ξεγυμνώσουν την ψυχή τους μπροστά σου. Αν τους κάνεις να σε σιχαθούν θα σε διαγράψουν μια για πάντα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Θα σε αγνοήσουν τόσο που ίσως αρχίσεις να αμφιβάλλεις για το αν όντως υπάρχεις.

Αν σταθείς τυχερός και η ζωή σε ανταμείψει μ’ έναν τέτοιον άνθρωπο, μην τον αφήσεις να χαθεί. Κράτα τον κοντά σου. Πέρνα το χρόνο σου μαζί του και μην τον σπαταλάς σε ανθρώπους που σ’ αγαπούν μόνο όταν βολεύουν οι συνθήκες. Δεν ξεγελιούνται από τυχόν λάθη του παρελθόντος ή τις άσχημες πλευρές του εαυτού σου γιατί διακρίνουν σε σένα όλη εκείνη την ομορφιά που θεωρείς ότι έχεις χάσει. Θα σε βοηθήσουν να σταθείς στα πόδια σου όταν θα νομίζεις ότι δεν αντέχεις άλλο και θα είναι εκεί για να σου προσφέρουν την αγκαλιά τους σε κάθε σου στιγμή. Δύσκολη ή εύκολη.»

***

Τα Φόντα...

... Τα φόντα του κήπου ή αλλιώς: "Όταν μιλάνε τα ροζ τριαντάφυλλα γίγας..."

ΕΝΑΣ-ΕΝΑΣ

...........................

***

3 χρόνια πριν

Κατερίνα Σταματίου-Παπ

4 Μαΐου 2016 στις 6:20 π.μ. · 

Γιάννης Τσίγκρας

27 Απριλίου 2016 στις 9:25 π.μ.

ΕΝΑΣ-ΕΝΑΣ
Ένας-ένας,μ'ελαφρά πηδηματάκια,την κάνουμε
απ'την Ιστορία.
Η μνήμη μένει πίσω,όπως ένα αγριολούλουδο ξερό
σ'ένα παλιό βιβλίο,να σημαδεύει μια σελίδα
που κάποτε υπήρξε δακρύβρεχτη.
Αιωρούνται και τα λαλήματα των πετεινών
να θυμίζουν τις αρνήσεις μας.
Αφήνουμε όλ'αυτά
ως
σκουριασμένα ταχυδράματα στο νου όσων παραμένουν,
περιμένοντας τη σειρά τους.

***

ΕΝΑΣ-ΕΝΑΣ

Ένας-ένας,μ'ελαφρά πηδηματάκια,την κάνουμε
απ' την Ιστορία.
Η μνήμη μένει πίσω,όπως ένα αγριολούλουδο ξερό
σ'ένα παλιό βιβλίο,να σημαδεύει μια σελίδα
που κάποτε υπήρξε δακρύβρεχτη.

Αιωρούνται και τα λαλήματα των πετεινών
να θυμίζουν τις αρνήσεις μας.
Αφήνουμε όλ' αυτά
ως
σκουριασμένα ταχυδράματα στο νου όσων παραμένουν,
περιμένοντας τη σειρά τους.

Γιάννης Τσίγκρας (27-4-16)

***

Ρουλα Παλαμαρη νασαι καλα Κατερινα που τον θυμασαι...γραψε οτι μπορεις ..γιατι ξερεις οτι σε μενα εχει απαγορευθει με εξωδικο!

• Μου αρέσει!
•  · Απάντηση
•  · 11 ώρες

• 

  Κατερίνα Σταματίου-Παπ Ρούλα μου, τον θυμάμαι, όσο δεν φαντάζεσαι. Αποφεύγω να γράφω, γιατί με πονάει ιδιαίτερα. Με τσάκισε σήμερα η μετωπική. Ξέρω για τα εξώδικα, μα ποιος νόμος είναι αυτός που μπορεί να "δικάσει" και να "καταδικάσει", ότι ζήσαμε;

  1

  • Μου αρέσει!
  •  · Απάντηση
  •  · 11 ώρες

***

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στην Λίτσα Ρητά - Κόγια, για την ενασχόλησή της στις Δημοτικές Εκλογές του "Χωριού της και του Χωριού της"!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στην Λίτσα Ρητά - Κόγια, για την ενασχόλησή της στις Δημοτικές Εκλογές του "Χωριού της και του Χωριού της"!

(Πέσ' το: 
Πρόλογος, αναγκαστικός!
Με τα πολιτικά, δεν τα πάω καλά, γιατί δεν μπορώ τα "καλούπια", γενικώς. Δεν κατέχω κιόλας, από πολιτική, οπότε, δεν κάνω, για ότι σίγουρα ΚΑΛΟ μπορεί να κάνει η Λίτσα, για το "Χωριό της και το Χωριό της", που με ζάλισε στο Πορτραίτο της, τότε, διαβάστε το ΕΔΩ, έχει τα προσόντα! (Γιατί εκεί, οι του Φεις... φίλοι, με αφορμή ένα βιβλίο, μας το καταλήξανε προσβλητικό το blog, με όλη του την ύλη!
Συμβαίνουν και σε μεγάλες σελίδες, οπότε... "τί να πούμε κι εμείς οι περιπλανώμενες χορεύτριες..!") 
Πολλοί γνωστοί μου, ακόμα και φίλοι, θα συμμετέχουν στις εκλογές, ανά την Ελλάδα!
Τους εύχομαι ΟΛΟΥΣ, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και να καταφέρουν όντως, να είναι Δημιουργικοί!
Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα, όμως, ΜΟΝΟ μια εξαίρεση κάνω για την Λίτσα, ίσως και μόνο για την ΤΙΜΗ του Πορτραίτου της και για να δούμε στο μέλλον, τι θα κάνει!!!)


***

Λίτσα Ρητά-Κόγια

1 Μαΐου στις 11:16 μ.μ. · 

Η ενασχόληση μου με τις Δημοτικές εκλογές ξεκινά με την επιθυμία μου να προσφέρω στην Τοπική κοινωνία, νομίζω πως συμμετέχοντας βρίσκεσαι στα κέντρα αποφάσεων και βοηθάς τον τόπο σου. Με αυτές τις σκέψεις μπαίνω στον αγώνα των εκλογών και επιθυμώ την στήριξη σας.

***

***

Συμμαχία Ανασυγκρότησης Δήμου Παλαμά

Μου αρέσει η Σελίδα! · 1 Μαΐου · 

Μαζί με Λίτσα Ρητά-Κόγια.

***

• • • Μου αρέσει!
    •  · Απάντηση
    •  · 1 ημέρα
• 

  Κατερίνα Σταματίου-Παπ Πολύ το χάρηκα!!! Το ονειρευόμουν, γενικώς, καθ' ότι αξίζεις και είμαι βεβαία, πως θ' ασχοληθείς πολύ με το "χωριό σου και το χωριό σου", που με ζάλισες! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ...Μόνο, κοίτα μην αλλάξεις... και ψάχνω την Λίτσα που ήξερα...! Αλίμονό σου! <3

  1

  • Μου αρέσει!
  •  · Απάντηση
  •  · 1 ημέρα
  • 

    Λίτσα Ρητά-Κόγια Ευχαριστώ Κατερίνα μου !! Ναι αγαπώ πολύ το χωριό μου, πάντα προσπαθούσα για ο.τι καλύτερο και μπαίνω σε αυτό τον αγώνα να προσφέρω περισσότερα και σου υπόσχομαι ο,τι δεν πρόκειται να αλλάξω..η Λίτσα θα παραμείνει η Λίτσα που γνώρισες εσύ και όλοι....

    • Μου αρέσει!
    •  · Απάντηση
    •  · 17 ώρες

***

Υγ. Δεν τις απάντησα ακόμα εκεί, έτσι κι αλλιώς, όταν κλείνω, χάνονται τα γραφόμενά μου, οπότε, η απάντηση δίνεται κι από δω:

ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, Λίτσα μου, πως θα κάνεις Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ για το "ΧΩΡΙΟ" ΣΟΥ!!!
ΓΕΡΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ!